Deskundigen voor de rechtbank staan soms in de hoek waar de klappen vallen

Gisteren kregen onder meer de psycholoog en de statisticus in de zaak Lucia de B. er stevig van langs in een uitzending van Een Vandaag. Twee jaar terug was ik voor een artikel voor Panorama over een ander onderwerp toevallig op bezoek bij de hoogleraar die de ondankbare taak had gekregen om de statistische berekeningen te doen in deze zaak voor het Openbaar Ministerie. Achteraf zou hij de verkeerde data geleverd gekregen hebben, maar in de nieuwsuitzending werd er ook gehakt gemaakt van zijn rekenmethodes. Een onschuldige vrouw lijkt jaren onterecht vast te hebben gezeten, onder meer op basis van bewijsmateriaal dat hij voor het OM opstelde. De hoogleraar zal toch op zijn minst een slapeloze nacht hebben gehad.

De Britten, las ik in het afgelopen nummer van het OM-blad Opportuun, doen het heel anders. In de UK worden getuige-deskundigen eerst tot op het bot ondervraagd over hun vermeende deskundigheid. Maar zelfs als deze deskundigheid onbetwistbaar blijkt, zouden rechters vaker vraagtekens moeten zetten bij de deskundigheid van getuigen in hun rechtszaal. Of is er over het beoordelen van deskundigen juist deskundigheid over de deskundigheid nodig? Misschien is tien minuten doorvragen over wie er voor de klas staat een begin..

JvdW