Het besmette verleden van een Groene politicus. Of: bewust olie op je eigen vuur gooien. Is het hoogmoed of strategie bij Wynand Duyvendak, kamerlid van GroenLinks en voormalig milieuactivist, dat hij nu een boek heeft uitgebracht waarin hij zijn eigen discutabele verleden (vrijwillig of onvrijwillig) tot discussie maakt? Het lijkt wel alsof de feiten hem op de hielen zitten en hij met een slimme communicatiemove nu zijn eigen biecht probeert te regelen om iedereen het zwijgen op te leggen.
Over biechten gesproken. Vanuit de kant van de politie is me weleens opgebiecht dat Duyvendak als actievoerder (van RaRa?) de benzineslangen bij tankstations doorsneed. Het zou door observatiediensten zijn gezien. Dat feit zal Wynand in zijn boek wel niet hebben opgeschreven. Met de huidige benzineprijzen en milieuvervuiling zou je Duyvendak misschien als een ziener of een milieuheld kunnen betitelen (Groenlinks-stemmers): voor de wet blijven dit soort zaken toch behoorlijk illegaal.
Een Kamerlid van een rechtse partij meldt me dat Duyvendak beter zijn mond had kunnen houden. 'Voor je het weet staat de boel bij hem in de fik'. Het Kamerlid geeft aan dat je dit bij Duyvendak heel letterlijk kunt nemen. Weet hij meer over zijn verleden? Heeft Wynand ook brandjes gesticht. Hendrik Jan Korterink (misdaadjournalist.nl) weet ook nog wel dingen over het GroenLinks Kamerlid.
Je kunt in ieder geval zeggen dat Wynand zijn nek durfde uit te steken voor zijn idealen, iets van niet van alle andere Kamerleden gezegd kan worden. Maar of de Nederlandse democratie daar ook begrip voor heeft, is nu de vraag..
Wordt vervolgd?
